Oliveo Oliveo MO19-1 | Oliveo MO19 speelt wedstrijd met twee gezichten

Voorschoten - 11 november 2018

De dagen worden korter en het weer onbestendiger. Met late wedstrijden lijkt het dan ook of we misschien al vroeg onder de wol willen als het donkerder wordt (?). De uitwedstrijd bij koploper Voorschoten’97 was er ook zo eentje. Een prima eerste helft met een verdiende voorsprong. En een slechtere tweede helft, die leidde tot een onnodig 2-1 verlies.

Voor een aantal spelers is ook Voorschoten’97 een bekende club waar al meerdere malen voor en ook tegen is gespeeld. Dus een weerzien met een aantal bekenden. Voorschoten’97 staat te boek als één van de clubs met de meeste teams in het meidenvoetbal en omdat ze bovenaan stonden keken onze meiden uit naar de ontmoeting. Alleen het tijdstip, geplande aanvang 16.15u, is niet echt ons ding. En ook het weer was onbestendig. Zon, wind, regen en een regenboog, we hebben het allemaal gehad. De toen de 2e helft begon, was het al pikkedonker en stonden de lichtmasten al aan.

De wedstrijd begon met een minuut stilte ter nagedachtenis van een plotseling en veel te vroeg overleden voetballer. Toch altijd weer indrukwekkend, ook op de amateurvoetbalvelden.
Onze Oliveo MO19 (variërend in leeftijd van bijna 13 tot bijna 17) meiden begonnen voortvarend. Vanuit het middenveld werd, met Donna, Laura en Meis, flink druk uitgeoefend op de tegenstander die veel duels verloor en de bal maar nauwelijks kwijt kon. Er was zelfs sprake van een record aan terugspeelballen door de geel-groenen. Voorin konden Trisha, Senna en Ilaya hun acties maken en voor gevaar zorgen. En achterin hadden Anouk, Eline, Isis, Sasha en Shivani de boel goed onder controle. Voorschoten kwam eigenlijk maar nauwelijks aan voetballen op onze helft toe.

In de 25e minuut gaf Ilaya een prima voorzet op de inkomende Trisha. Helaas trof haar inzet net geen doel. Kort daarop werd er gewisseld en kwamen Evie en Miesha erin.
Het was Shivani die in de 28e minuut onze goal inleidde. Ze speelde in op Senna die goed van haar tegenstander wegdraaide. Op volle snelheid ging ze naar het strafschopgebied met Trisha en Ilaya, die op rechts en links hun ‘mannetje’ bezig hielden door goed mee te lopen. Senna maakte de juiste keuzen door, na een keer kappen en draaien, vanaf de rand van het strafschopgebied de bal binnen te schieten. De keeper stond op haar verkeerde been en was kansloos: 0-1. Een prima doelpunt.

Roos en Chloë kwamen erin en we bleven nog steeds voor het meeste gevaar zorgen. De enkele keer dat Voorschoten goed daar kwam, verdedigden de meiden achterin goed. Keepster Anouk had ook niet veel moeilijke ballen te verwerken.
De meeste kansen waren wel voor ons, maar verder dan corners en scrimmages voor het doel kwamen we niet. Op slag van rust, toen de lichtmasten net waren ontstoken, kwam er nog een gevaarlijke kans. Onze rechterkant werd even overlopen en er volgde een hard schot op ons doel. Gelukkig ging dit schot net naast en raakte de bal slechts de buitenkant van de net-boog van het doel.

Na de pauze werden de omstandigheden er niet beter op. Het was donker, nat, koud en guur.
Anouk kwam erin. Voorschoten had waarschijnlijk één en ander te horen gekregen want ze begonnen fel. Er werd druk gezet en we kwamen er nog maar nauwelijks uit. Er werd onrustig overgespeeld. De bal werd vaak ‘gebracht’ en veel ging door het midden, daar waar aan de zijkanten juist de ruimte lag. Het leek een herhaling van de tweede helft van vorige week, met die verstande dat deze tegenstander beter was.
Het eerste doelpunt leek op een lucky shot en kwam eigenlijk uit het niets. Vanaf afstand werd er ineens geschoten en via de onderkant van de lat plofte de bal in het doel.
De druk bleef aan. Af en toe kwamen we er al counterend iets gevaarlijker uit. Maar de afwerking bleef slordig. Een verre uittrap van de keeper leidde het verlies in. De bal stuiterde vanaf net over de middenlijn tussen onze verdedigers in. Anouk kwam uit maar de aanvalster van Voorschoten had iets langere tenen en tikte na de stuit, tussen 2 spelers, de bal over onze keeper: 2-1.
We probeerden wel weer aanvallender te voetballen maar de krachten leken op te zijn. Hoe blij Voorschoten’97 met de winstpunten was bleek wel toen de scheidsrechter voor het eindsignaal afblies. Ze vlogen elkaar in de armen.
Deze wedstrijd geeft de trainers weer genoeg stof tot nadenken en om weer toe te werken naar de volgende wedstrijd in de MO19 1e klasse. Volgende week een thuiswedstrijd tegen de meiden van RCL MO19. Hopelijk dan beter voetbal en een beter resultaat.